Seria od dupy strony - "Kurtyna".

Witojcie!

Dosyć znów zamilkłam, nie?

Utknęłam.

Na jednej książce.

Zgodnie z moją polityką obiecałam sobie, że pojadę dalej dopiero jak ją przeczytam - nie zrobiłam tego no i nie pojechałam, dopóki nie przyszło OLŚNIENIE.

Toć kurwa nie mam obowiązku czytania wszystkiego po kolei - ani nawet wszystkiego tego, co kupiłam!

Długo dojrzewał we mnie ten wniosek.

Odłożyłam więc literaturę faktu i bez żalu wzięłam to, co następne w kolejce oraz mnie interesuje.

TYTUŁ: Kurtyna,

AUTOR: Agata Christie,

WYDAWNICTWO: Dolnośląskie,

STRONY: 232,

OPRAWA: miękka,

FORMAT: 12 x 17 cm,

GATUNEK: kryminał,

CENA: 7,99 zł.

Co ja bym zrobiła bez marketowych promocji... ;)

Tzn. teraz już się to skończy, mam czytnik.

Założę się, że książka wpadła mi w ręce przypadkowo albo zobaczyłam nazwisko królowej kryminału i to skupiło moją uwagę. Mowa o ostatniej (!) pozycji z serii, której nie czytałam xD

No i fajnie, znam już zakończenie to teraz tylko przeczytać pierwszą część i jedną ze środka i odhaczone ;)

Druk.

Jako, że książeczka mała to i druczek mały, choć nieprzesadnie. Taka komfortowa do czytania dla pinglarza. Wyczaiłam niestety kilka literówek (z trzy) ale tylko na początku, może ktoś miał trudny poranek w pracy ;)

Język.

Akcja dzieje się... nie ma w tekście jasnych wtrąceń, kiedy. Niemniej o ile dobrze pamiętam jest mowa o wojnie, więc stawiam na dwudziestolecie międzywojenne bądź okres po IIWŚ.

Wspominam o tym, bo tekst jest napisany bardzo ładnym, grzecznym językiem - po dżentelmeńsku, rzekłabym, z czego słyną Brytyjczycy i do czego wiele razy pije Poirot pochodzący z Belgii.

Styl wzbudza we mnie tylko dobre emocje, nie czułam się jakbym czytała jakąś popierdółkę, chociaż trzeba przyznać, że ze względu na format książeczka jest całkiem niepozorna!

Główni bohaterowie.

Herkules Poirot (pułarO): Trudno mi coś o nim powiedzieć bo mam nieodparte wrażenie, że wielu miłośników literatury będzie znało ten akapit lepiej ode mnie! ;)

Jako wiekowy detektyw ma w sobie sporo wyrozumiałości i spokoju, ale i przekonania o własnej wartości. Nie wiem, jaki był wcześniej i postać jego sprawia, że chcę to sprawdzić.

Artur Hastings: Z treści wynika, że wieloletni kompan i przyjaciel Poirota. Jego kreacja tutaj kojarzy mi się z Harrym Potterem - niby taki dobry w swoim fachu, doceniany przez autorytety a wg mnie miałki i niepotwierdzający tych dobrych o nim opinii.

Tak naprawdę chuja sam wymyślił, ciekawe jak wcześniej im się razem współpracowało...

W ramach wyróżnienia dodaję jeszcze:

Judith Hastings: Córka Artura. Buntownicza, o kontrowersyjnych poglądach, których zacięcie broni. Widzę w niej kawałek siebie ;) Z miejsca ją polubiłam. Gra na nosie konwenansom i oddaje się pracy naukowej. Super!

Treść.

Pani Agata jest kolejną osobą, która posiadła (w moim odczuciu) supermoc zwięzłego wysławiania się. Niby niezbyt opasła lektura a widzę tu normalną akcję, z plastycznymi opisami i fajnie nakreślonymi postaciami.

Nie wspomnę już o niby-leniwej fabule, która jednakowoż cały czas kazała mi myśleć w tle.

Kto zabił?

Rozwiązanie niespodziewane, co lubię, sporo śmierci, co lubię i nieprzeniknieni bohaterowie - jak wyżej.

Naprawdę, sięgnę jeszcze po co najmniej jedną książkę z tej serii.

A może polecę całą od tyłu?

CZAS CZYTANIA: ok. 4 godziny.

MOJA OCENA: 8/ 10.

Wysoko, bo po prostu mi siadła i już.

"Ali Deals" - Ali zabawi Ci kota.

Wiedziałam, że po śmierci Robinka nie będę chciała czekać zbyt długo przed adopcją kolejnego kota - bezdomności jest za dużo, żeby marnować puste miejsce w domu!
Uczuć dla kotków mam bardzo dużo i trwający wciąż żal za Robinsonem nie przeszkadza mi bardzo kochać Nandi.

No więc skoro młody kotek, to pewnie będzie chciał się bawić.

Nieważne, że mamy w domu cały pojemnik z zabawkami dla kotów (a 1/3 z nich zanieśliśmy do schroniska). Popłynęłam na Ali za całe 75 euro :D

Zacznę od absolutnych hitów.


1. Kołderka z ogonkiem.

Jak widać nie mogłam zrobić zdjęcia bez Demontratora :D

Zabawka na baterie, działa to tak, że pod spodem jest mechanizm z kijkiem, który się obraca z różną prędkością, a koty za tym gonią. Chyba sukces pomysłu tkwi w tej kołderce, wiecie, coś się przed kotem chowa!

Uchylmy więc rondla tajemnicy...

Ot, i cała filozofia. Koty to uwielbiają, na początku siedziały wokół tego zgodnie we troje
i każdy po kolei pacał łapką ;)
Teraz bawi się już tylko mały gnom, bo wyprzedza dorosłych i zawsze wpada kiedy oni chcą się bawić.
Jak to mały kotek - po prostu leci nie patrząc na nic, podczas gdy starsze najpierw robią obserwacje, chowają się, zbliżają i dopiero atakują.
Zabawne, że producent umieścił przycisk do włączania akurat na samej górze tego grzybka szarego - Nandi bawi się tym nawet jak jest wyłączone i często sobie to sama przypadkowo włącza xD
Ale wyglada na to, że jeszcze nie odkryła korelacji przycisk - zabawa :p

Ten zielony pindolek na końcu to akurat moja inwencja - dzięki jaskrawemu kolorowi
i dzwoneczkowi robi jeszcze większy szał ;)

CENA: 9,78 €.


2. Zielony pindolek.

Nauczona doświadczeniem z umierającymi wędkami, zamówiłam zestaw pięciu takich końcówek, żeby wykorzystać pozostałe kijki.
Jedną już wyjęłam i Nandi oszalała! Dorośli zresztą też się tym interesują, tylko -
- no właśnie - jak mała jest w domu to oni już się nie zdążą niczym pobawić!
Swoją drogą, bardzo mnie ciekawi, gdzie jest reszta zawartości.
Zawsze jak kupuję multipaki to nie wysypuję wszystkiego od razu żebyśmy się nie pozabijali na tych zabawkach ;)
Ale tego to nawet nie zdążyłam schować...

CENA: 1,62 €.


3. Rozłążące się po domu robactwo.

Taki pech że nie mam własnego, to muszę kupować.

Pierwsza była pierdonka, ta z prawej u dołu, i to był strzał w dychę. Gumowy robaczek
z gumowymi nóżkami, a pod spodem włącznik i kawałek plastiku, w którym schowano mechanizm wibrujący.
Naprawdę nie mam pojęcia jak to działa, że ten robaczek zapierdala przed siebie po domu :D

Ten geometryczny po lewej jest świecący, wzięłam jednego na próbę. Ma tylko jeden włącznik, tak że jak łazi to i świeci ale nie zrobiłam zdjęcia bo bateria padła ^^
W każdym razie świeci na czerwono i myślałam, że może będzie fajniejszą alternatywą dla Misi która uwielbia laser - niestety, bezszelestna kropa bardziej ją fascynuje.

Ten geometryczny robun ma więcej siły ale gania tylko w kółko (widocznie tak mu się nóżki odkształciły), za to jak kot go pacnie i przewróci, to sam wstaje na nogi, jak żywy.
Fuj.

Bateryjka jest w kieszonce z zamknięciem na śrubeczkę - jak zamawiałam samą pierdonkę to dodali jeszcze śrubokręcik (nie lubię zdrobnień, ale tu są akurat zasadne...), jak zamówiłam 6 innych na raz, to dali jeden śrubokręcik na wszystkich i każdemu po jednej bateryjce.
Co zabawne, święcący jest wyłączony z gry, bo bateryjka którą dodali nie pasuje do jego wnętrza xD
Ale i tak jestem ukontentowana.
W kolejnym Ali-poście pokażę Wam, gdzie wypuszczam to robactwo ;)

CENA 1. PIERDONKI: 1,53 €,
CENA ŚWIECĄCEGO: 2,49 €,
CENA RESZTY: 1,42 - 1,86 €.

Jeden gnojek kosztował 1,42 €, reszta 1,86. Pewnie wzięłam na test czy będzie różnica,
ale który to który tera..?


4. Naokienny szop.

Tak, szopów też nie mamy ;)
Zresztą, te żywe podobno chętnie polują na koty; bierzemy więc pluszowy odwet.

Zafascynowała mnie idea dyndającej zabawki na przyssawkę - co za oszczędność miejsca! Można więcej zamówić :p

Ta przyssawka (mam jeszcze inną, podobną zabawkę) trzyma się bardzo ładnie. Oczywiście co kilka dni spada, ale kilka dni przy małym kotku to wg mnie fajny wynik.
Gnojek się bawi, dobry zakup.

(Bystre oko dostrzeże Towarzysza i na powyższym zdjęciu ;))

CENA: 0,60 €.


Do zobaczenia!

Tytuł, który nie mówi nic - "Pięć dni w październiku".

To książka z serii moich najdawniej kupionych książek, tak że nie mam zielonego pojęcia jakim sposobem mogła się u mnie znaleźć.

W każdym razie do czasu przeczytania opisu z tyłu tytuł wespół z okładką kojarzył mi się dość sentymentalnie i romantycznie, a tu niespodzianka!
Znowu kryminał :D

TYTUŁ: Pięć dni w październiku,
AUTOR: Jordi Sierra i Fabra,
WYDAWNICTWO: Albatros,
STRONY: 336,
OPRAWA: Miękka ze skrzydełkami,
FORMAT: 14 x 20,5cm,
GATUNEK: Powieść historyczna, kryminalna,
CENA: 9,99 zł.

Od razu mogę rzec, że to była dobrze wydana dyszka :)

Opis zachęcił mnie czymś dla mnie ciekawym - umiejscowieniem akcji we wczesnych latach powojennych. Ta tematyka ciągle mnie interesuje i chętnie zanurzam się w tamtych trudnych realiach.

Druk.

Nie ma o czym gadać - beżowy papier, druk rozwlekły - przywykłam.
Aczkolwiek odwiedziła mnie koleżanka i kiedy kartkowała biblioteczkę nazwała ten papier "tym fajnym, naturalniejszym". Może powinnam rozważyć ten punkt widzenia? ;)
Literki słabo nasycone ale wykonanie bez zarzutu.
Żadnego babola nie wychwyciłam.

Język.

Przypominam, że teleportujemy się do 1948 - uważam, że to widać. Język bez udziwnień
i wymysłów, prosty, ładny. Jednak ludzie na kartach powieści używają go w sposób, który zdradza ich miejsce w społeczeństwie: inaczej opowiada służąca, inaczej wypowiada się bogacz. Wraz z opisem zachowania tworzy to spójną całość. Poza tym ludzie w tamtym świecie są wg mojej opinii uprzejmi.
"Dobry dyplomata powie ci słowo "spierdalaj" w taki sposób, że będziesz się cieszył nadchodzącą podróżą" - tak to mniej więcej tam wygląda ;)


Bohaterowie.

Na wejściu polubiłam każdego. Przypominają mi prawdziwych ludzi, jakkolwiek pokracznie to nie brzmi ;)
Mascarell: Z tej książki wyłania się jako człowiek spokojny, zrównoważony i rozsądny.
Z przenikliwym umysłem, dosyć małomówny. Jednak mamy wgląd również w jego wnętrze
i uważam, że ze swoją błyskotliwością i uczuciami nie wygląda na 65 lat - w jakim to wieku go spotykamy.

Patro: Wygląda mi na nie dość że ładną, to jeszcze czułą i oddaną kobietę. Wydaje mi się, że mimo, iż jest jej w treści więcej, to Saez jest tu główniejszą postacią. W każdym razie niewiele się o niej dowiedziałam oprócz paru migawek z przeszłości i paru słów
o obecnym, mało ambitnym zajęciu.
Pod koniec zaczęła mnie już irytować; taka stereotypowa baba z robieniem cyrków
i strzelaniem focha w obliczu zdarzeń, które przerastają jej możliwości pojęcia. Znielubiłam w końcu.

Saez: Powieść w oryginale jest po hiszpańsku, ja miałam styczność z włoskim i właśnie
"z włoska" czytałam sobie nazwy ulic czy imię w/w pana, więc nie będę ryzykować pisowni z pamięci ;)
Poza tym to nazwisko było szeroko znane oraz jest to kompatybilne z "Mascarellem".
Co tu dużo gadać, kawał skurwysyna. Oprócz tego, że chory pojeb to jeszcze chorobliwie chciwy i bezwzględny pojeb. Taki Scrooge albo Mc Kwacz zepsuty wojną. Czai się gdzieś
w tle, ale wrażenie, jakie wywiera na bohaterach udziela się też i czytelnikowi. Niczym Hannibal Lecter z "Milczenia owiec".


Treść.

Mimo, że książka jest trzecim tomem serii nie odczułam tego. Nie czułam się ani zagubiona w treści ani pozostawiona z zakończeniem na wieki wieków - uważam, że Autor bardzo zgrabnie zostawił miejsce na dalsze losy i bardzo ładnie nawiązywał do części poprzednich. Domyślam się, że seria może się rozgrywać chronologicznie.
Nasz detektyw nie kojarzył mi się z nikim (a przecież Hodges z "Pana Mercedesa" też był leciwy, Włoch Bordelli z "Mordercy, którego nie było" - takoż). Szacuneczek. Podoba mi się opanowanie i konsekwencja, z jaką prowadzi śledztwo. Bordelli wobec niego dosyć niewydarzony jest ;)
Opisy bardzo plastyczne. Podoba mi się w sumie, że Autor nie skupia się na pierdołach - taksówka to taksówka, a nie "Volkswagen garbus z zardzewiałymi przednimi nadkolami
i opadającą smętnie jednym rogiem tablicą rejestracyjną". Ok, nie mam nic przeciwko takim opisom ale czytam na tyle dużo, że nie potrzebuję tego żeby wyobrazić sobie autko z '48. Tak że dla mnie to miła odmiana; mieści się więcej sensownej treści.
Nie dziwię się, że pan Jordi jest słynnym pisarzem - ta powieść naprawdę mi się podobała
i mimo, że nie myślałam o niej poza czytaniem, zawsze chętnie do niej zasiadałam.
Ze względu na dość zajęte dni czytałam to przez 3 późne popołudnia z 2-popołudniową przerwą i nie miałam problemu wrócić do akcji. To musi być jedna z wielu oznak talentu Autora :)

Jak już przeczytam jakieś 60 pozostałych książek w kolejce to dokupię resztę serii, wg mnie jest tego warta.

CZAS CZYTANIA: 7,5 godziny.
MOJA OCENA: 7,6/ 10.

"Ali Deals" - Ali Cię odzieje.

W czasie mojego szału na zakupy z Chin przyszło mi do głowy również zamówienie czegoś na rzyć.
A tak se, zobaczyć, ile to warte :)
Teraz już przed złożeniem zamówienia przeglądam dziesiątki aukcji - zauważyłam, że ludzie oceniają produkty na 5 gwiazdek tylko za to, że przyszły i za to, jak wyglądają - co w przypadku ubrań jest dla mnie absolutnie niewystarczające.
Przeglądam więc składy materiałów - o ile są podane - i przebieram jak w ulęgałkach.

Oto efekty.


1. Spodnie aspirujące do wyjściowych.

Miałam i mam kilka par obcisłych spodni; nie są szczególnie wygodne (kocham dres!), ale wyglądają bardzo elegancko. Postanowiłam więc stestować "chinese quality" - nie mogłam zdecydować się na rozmiar, więc wzięłam ten sam, ale z dwóch różnych aukcji. To tutaj... to porażka okrutna. Te spodnie wyglądają tak źle, że aż wstyd mi to publikować! Ale rzetelność blogownicza nie pozwala się wycofać ;)

ROZMIAR: M.
CENA: 8,77 €. Całkiem sporo kurła!


2. Kolejne spodnie, tym razem wyjściowe.

Ten zakup przywrócił mi wiarę w moje humanoidalne kształty. Spodnie są naprawdę super!
A na zdjęciu w aukcji wyglądały średniawo, bo to była fotka produktu - nie produktu na modelce z fotoszopa.

ROZMIAR: M.
CENA: 6,48 €.


3. Piżamka na piżama party, bo w chałupie się marnuje.

To jest właśnie coś, czego szukałam długo i namiętnie, co by znaleźć jakiś skład a i nie płacić dużo bo za dużo to se mogę kupić w Holandii. Piżama jest dość cienka, wygląda na letnią, ale jednak wystarczająco ciepła. W domu myślałam, że opis był oszukany i jednak kupiłam plastikowe gunwo z poliestru, ale jak tylko wyszłam na taras zrobić to zdjęcie to przewiało mnie na wskroś. Znaczy oddycha.
Życie również potwierdza tę moją obserwację - śpi się w tym komplecie bardzo komfortowo i wstaje niespoconym i nieśmierdzącym. Super!
A te krótkie portki i rękawki tylko bardziej mnie rozczulają xD mam ją już jakiś czas i za każdym razem się uśmiecham, kiedy się widzę w tym w lustrze ;)

ROZMIAR: L.
CENA: 6,41 €.


4. Płaszczyk niby-zimowy.

Kurtki na zimę w sumie nie miałam (i nie mam nadal, ale o tym dalej), postanowiłam więc spróbować. Towar przyszedł bardzo szybko i w ładnej torebce strunowej, nieśmierdzący tym typowym, chińskim plastikiem. Kiedy odebrałam było jeszcze ciepło, więc miałam wrażenie oddawania temperatury bardzo zacnie. Więc jako rozsądna, dorosła kobieta - wzięłam to na urlop. Do Polski. W grudniu.
Myślałam, że zamarznę, kurwa mać!!!
I to chodząc pieszo, jedynie w -4 stopniach. Dobrze, że w domu rodzinnym miałam jeszcze jakąś starą kurtkę z prawdziwego zdarzenia.
To się nadaje na 5 stopni, nie mniej!
Ale przynajmniej jest ładne... Futro jest fantastyczne, choć krzywo uszyte (jego pełność maskuje defekt) i gubi włosy wszędzie niczym z krwi i kości żywy kot.
Tak więc "prawdziwnej" kurtki nie mam nadal, ale jako że mieszkam w Holandii - pal sześć, dam radę z tym co mam (z dziesięcioma kurtkami na jesień, lol).

ROZMIAR: M.
CENA: 21,76 €.



Przed urlopem wpadłam w szał zamówień kocich zabawek. Ta seria w najbliższym czasie nie zginie ;)

Powieść na wiosnę. "Hiszpański kot".

Urlopowałam niespodziewanie i, jak to na urlopie - nie miałam za bardzo czasu na chwilę usiąść ;)
Niemniej trafił mi się jeden dzień prawie wolny, który mogłam przeznaczyć na lekturę.

TYTUŁ: Hiszpański kot,
AUTOR: Iwona i Piotr Chodorek, Anula Trojanowska,
WYDAWNICTWO: Szara godzina,
STRONY: 304,
OPRAWA: Miękka,
FORMAT: 14,5 x 20,5 cm,
GATUNEK: Powieść przygodowa,
CENA: 9,99 zł.

Oczywiście wzięłam ze względu na kota ;)
Byłam ciekawa, dlaczego hiszpański. Nie przeszkadzało mi, że nie czytałam pierwszej części (nie wiedziałam o jej istnieniu nawet).

Opis z tyłu zwyczajny, ani mnie grzał ani ziębił.
Ale znów uznałam popierdółkę jakąś za miłą i potrzebną odmianę.


Druk.

Mam wrażenie, że typowy dla takich tanich książek :p
Trochę beżowy, chropowaty papier, dosyć rozwlekłe litery i akapity,
dosyć mało nasycone barwnikiem.
Ale przeczytałam bez irytowania się.

W tekście niestety sporo niedoróbek typu kobita mówi "wziąłem",
gdzieś literka ostatnia zgubiona...
Było tego jak na moje oko 5 - 10. Raz już sapnęłam z irytacji bo tekst był złożony tak,
że naprawdę nie rozszyfrowałam czy to gadał on czy ona czy kto w końcu.

Do zrobienia zdjęcia poglądowego akurat otworzyły mi się strony
z sympatyczniejszą częścią książki.


Język.

Nie ma o czym mówić. Trochę weterynaryjnego słownictwa, jednak zrozumiałego
dla laika za jakiego się uważam, poza tym prosta treść.


Bohaterowie.

Głównymi bohaterami są bracia, Wojtek i Mikołaj,
reszta jak dla mnie gra role drugorzędne.
Skrobnę tu jeszcze o Agacie - dziewczynie Wojtka, bo spędza z nią pół powieści ostatecznie ;)

Wojtek: Młody weterynarz w odziedziczonej po rodzicach klinice. Stara się być odpowiedzialnym starszym bratem, jednak nie ma zbytnio posłuchu u młodego.
Nie powiem, że nie wzbudził we mnie sympatii, ale też nie urzekł mnie jakoś szczególnie. Wygląda mi trochę na introwertyka, a mnie jest czasem trudno utożsamić się z takimi osobami ;)

Mikołaj: Dosyć różny od brata. Towarzyski lekkoduch z typowym dla jego wieku poczuciem humoru (nauczyć obcokrajowca "masz grubą dupę" i wyjaśnić, że oznacza
to "jesteś bardzo ładna"...). Ta postać jest przynajmniej... jakaś. I dlatego bardziej przypadła mi do gustu.

Agata: Podglądamy jej urlop z Wojtkiem przez spory kawał tekstu, a ja naprawdę nie mam pomysłu, co mogę o niej powiedzieć. Jak dla mnie jest dosyć nijaka. Pasuje do Wojtka :D
Na podstawie tej części naprawdę nie wiem, co mogła widzieć ona w nim i on w niej - poza urodą, o której Autorzy trochę wzmiankują.


Treść.

Czyta się płynnie, ale jak dla mnie jest to książka o niczym. Podglądamy pracę w lecznicy, zmagania młodego ze szkołą, potem urlop weterynarza i... i w sumie nic z tego nie wynika.
Już nie wspomnę, że jakieś emocje znalazłam dopiero przy końcu powieści a dodatkowo bardzo mało związanych z nimi faktów zostało wyjaśnionych!
Rozczarowujące.
Ale nie aż tak, żeby o tym nie zapomnieć po półgodzinie.
Dlatego nazywam tę pozycję wiosenną - lekka bzdurka byle poczytać, kiedy już za ciepło na mroczne czy ważne historie ale jeszcze na tyle chłodno, że chce się czytać.


CZAS CZYTANIA: A z 7 godzin.
MOJA OCENA: 6/ 10.

"Ali Deals" - zamówieniowe niedobitki :)

Czyli to, co przyszło za późno, żeby załapało się na post z kolegami, to, co zamawiałam tylko jedno i/ lub to, co już miałam ale obiecałam przetestować.

Zejdźmy trochę do codziennego życia z tych otchłani fikcji, cierpienia, zwłok
i przygnębienia!


1. Nerka rowerowo - piesza.

Zawsze chciałam coś takiego mieć ;)

Pamiętam, że poszukiwania zajęły mi dużo czasu bo zależało mi, żeby było to w miarę zgrabne ale i żeby mieściło pół litra picia oraz żeby było zielone
(mój nowy ulubiony kolor 😉).

A! I wodoodporne.

To co przyszło spełnia wszystkie te założenia, ma tylko jeden mankament - pasek, oprócz tego że jest... no... nieatrakcyjny kolorystycznie 😛 - sam radośnie się 

rozszerza w przypadku gwałtownych ruchów.

Na rowerze mam sakwy a na rzadkie piesze wędrówki się z nią przepraszam i jakoś tuptamy, niemniej ewentualność powiększenia przy rozpinaniu czy przesuwaniu na biodrach z lekka mnie stresuje. Można było trafić lepiej.

CENA: ok. 2,5 € (nie mam tego w transakcjach i piszę z pamięci, widocznie zamawiałam 

z konta chłopaka).

2. Rękawiczki antywietrzne.

Kupione z myślą o pracy (lodówka), oczywiście okazały się failem - mam dłonie mniejsze nawet niż chiński rozmiar S xD

Żal mi dupę ścisnął i ostatecznie zakładam je na swoje dotychczasowe robocze, jest git.

Produkt jak najbardziej zgodny z opisem - niby grube nie są i jakoś szczególnie ocieplone, ale wiatru nie przepuszczają rzeczywiście i marznięcie dłoni zaczynam odczuwać jakoś 

po 1,5 godziny jeżdżenia niemalże w bezruchu.

To jest FANTASTYCZNY wynik!

CENA: 3,17 €. Kurła, byłam pewna, że z 6!

3. Laserek dla kotka.

Tak, na tym też postanowiłam przycebulić.

I spotkała mnie za to kara - coś posrany ten promień światła. Już nie wspomnę, że na aukcji była opcja wyboru koloru światełka i chciałam zielone a przyszło co przyszło.

Sam laserek jest bardzo ładny, wielkości długopisu firmowego jakiegoś (zazwyczaj 

są grubsze ;)) ale cóż z tego jak jest nie do użytku - muszę bardzo uważać, gdzie znajduje się to "nadświecenie", żeby nie walić kotu po oczach!

Misia biega za tym jak szalona, ale obiektywnie patrząc nie jest to dobra zabawka dla kota - bieganie za czymś, czego nie można powąchać, złapać i ugryźć jest frustrujące.

Mam parę pomysłów jak to spróbować urządzić tak, żeby każdy był zadowolony, 

może popełnię o tym notkę.

CENA: 1,37 €.

Uważam, że to wcale niemało i cóż, dam Sprzedającemu znać że coś nie pykło.

4. Krajalnica truskawkowa, w której widziałam pieczarki.

No więc wreszcie je tam wsadziłam.

• W zdecydowanej większości trzeba je było kroić na pół,
• nożyki nie dochodziły do końca pieczary,
• pieczary potem wcale nie chciały opuszczać krajalnicy.

Lipa. Nożem szybciej.

Oczywiście jeszcze nie używałam tego zgodnie z przeznaczeniem, tj. do truskawek ;)

Miłej niedzielki!